تو اگه باز کنی پنجره ای سوی دلت

-میتوان گفت که من چلچله باغ تو ام-

مثل یک پوپک سرمازده در بارش برف

-سخت محتاج به گرمای توام

قلم بردار و بنویس از لب من          ز خاموشی درآور این شب من

تو آهنگی بزن با چنگ و با نی        که امشب را به شادی من کنم طی

ز زیر ابر بیرون شو چو مهتاب         مرا بیدار کن امشب تو از خواب

ز نور  صبحدم با صوت  بلبل             که شوری افکنی براین رخ گل

نخواهم شور و شیرینی ز هر کس     خداوندا!تو آگاهی ز هر کس

خداوندا تویی شمع وجودم             به گرد شمع تو من در سجودم

تو شور شعری و لطف کلامی         خداوندا زتو خواهم دوامی

تو آنی کز خزان دورو نمایی            خداوندا مرا تو راهنمایی

تویی در آسمان و کوه و دریا           مکن نومیدم اکنون ای خدایا

زبانم کی تواند وصف گوید              بر هر جا رنگ آثار تو جوید

تو ای شمع شبستان امیدم          به هر جا شور و شادی از تو دیدم

زبانم خسته از وصف جلالت         قلم چون گوید از لطف کمالت

این روزها دلم اصرار دارد

فریاد بزند اما

من جلوی دهانش را میگیرم

وقتی می دانم کسی تمایلی به شنیدن

صدایش ندارد

این روزها من

خدای سکوت شده ام

خفقان گرفته ام تا آرامش اهالی دنیا

خط خطی نشود

وقتی که دنیا دود شد شاید فراموشت کنم

کاشانه ام نابود شد شاید فراموشت کنم

آسان ز دستم داده ای باشد به این هم راضیم

وقتی که اشکم رود شد شاید فراموشت کنم

هرگززدستت این چنین سیلی به احساسم نخورد

باشد بزن بد بدتر بزن

اما به دستانت قسم وقتی که تارم پود شد شاید فراموشت کنم

در گوشه تنهایی یادت به سرم افتاد

سرمست شدم از تو شور دگرم افتاد

در خاطرم از عشقت سودای جهان سوزی ست

برخیز به نامم شو دل در شررم افتاد

همچون شب پاییزی ارام گریستم من

انقدر نشستی تو تابرگ و برم افتاد

من درد فراقت را هر شب به خدا گفتم

این معجزه ی عشق است حالا اثرم افتاد

لطفا کپی نکنید ممنون