قلم بردار و بنویس از لب من          ز خاموشی درآور این شب من

تو آهنگی بزن با چنگ و با نی        که امشب را به شادی من کنم طی

ز زیر ابر بیرون شو چو مهتاب         مرا بیدار کن امشب تو از خواب

ز نور  صبحدم با صوت  بلبل             که شوری افکنی براین رخ گل

نخواهم شور و شیرینی ز هر کس     خداوندا!تو آگاهی ز هر کس

خداوندا تویی شمع وجودم             به گرد شمع تو من در سجودم

تو شور شعری و لطف کلامی         خداوندا زتو خواهم دوامی

تو آنی کز خزان دورو نمایی            خداوندا مرا تو راهنمایی

تویی در آسمان و کوه و دریا           مکن نومیدم اکنون ای خدایا

زبانم کی تواند وصف گوید              بر هر جا رنگ آثار تو جوید

تو ای شمع شبستان امیدم          به هر جا شور و شادی از تو دیدم

زبانم خسته از وصف جلالت         قلم چون گوید از لطف کمالت